Co to jest kurzajka? Kurzajka to brodawka wirusowa, która występuje na skórze w wyniku zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego (ang. – human papillomavirus, HPV). Najczęściej kurzajki pojawiają się na dłoniach i stopach, ale mogą też rozprzestrzeniać się na inne obszary ciała. Różne typy HPV odpowiadają się za powstawanie różnych rodzajów brodawek, np. brodawek zwykłych (lac.- verrucae vulgares) (HPV- 2,4,7) lub tzw. kłykcin kończystych (lac. – condylomata acuminata) (HPV- 6, 11, 42, 43, 44).
Czy trzeba leczyć kurzajki?
Kurzajka może zniknąć sama, ale w ciągu kilku miesięcy, a czasami nawet kilku lat. W tym czasie jednak może spowodować ona wiele problemów zdrowotnych. Zakaźność HPV jest duża, więc ryzyko zakażenia innych osób od pacjenta z nieleczonymi kurzajkami jest bardzo wysokie. Natomiast u samego pacjenta kurzajki mogą powodować swędzenie, ból ( zwłaszcza przy umiejscowieniu na stopach lub pod płytką paznokcia), wywoływać problemy estetyczne i psychologiczne. Ze względu na szybkie namnażanie wirusa, mogą one szybko rozprzestrzeniać się, tworząc kolonie i nasilając dyskomfort chorego.
Jak pozbyć się kurzajek?
Istnieje wiele sposobów na usunięcie kurzajek. Sposoby domowe polegają na zastosowaniu preparatów roślinnych ( sok z mniszka lekarskiego, glistnika, liścia mlecza, olejek herbaciany lub świeży czosnek). Po pewnym czasie po ich zastosowaniu kurzajki odpadają, jednak mogą się nasilać problemy estetyczne (np. czarne plamy w miejscu kurzajki) albo skutki uboczne wywołane poprzez działanie podrażniające większości tych roślin. Może wystąpić zaczerwienienie skóry, świąd i nawet poparzenie. Sposoby niefarmakologiczne, czyli zabiegi dermatologiczne (krioterapia ciekłym azotem, elektrokoagulacja (wypalanie prądem), laseroterapia, leczenie chirurgiczne) są skuteczne, ale potrzebują pewnej ilości zabiegów, w trakcie których mogą wystąpić skutki uboczne ze strony śkóry. Niekiedy, np. po elektrokoagulacji, mogą tworzyć się strupki lub blizny. Wybierając metodę leczenia, zaleca się sięgać po sposoby mniej inwazyjne, złuszczające kurzajki miejscowo i niewywołujące działań niepożądanych. Na receptę dostępne są imikwimod lub 5-fluorouracyl, ale najczęściej stosuje się preparaty dostępne bez recepty, skuteczne i proste w użyciu. Metoda rozpowszechniona to wypalanie kurzajek kwasem salicylowym, mlekowym lub trójoctowym, a także azotanem srebra w postaci sztyftu.
Dlaczego wypalanie kurzajek jest skutecznie?
Wypalanie kurzajek jest metodą minimalnie inwazyjną, czyli niszczy ona kurzajki bez uszkodzenia zdrowego naskórka. Przy zastosowaniu wyłącznie w miejscu wystąpienia kurzajki ( za pomocą aplikatora), preparaty keratolityczne ( kwas salicylowy, mlekowy lub trójoctowy) rozluźniają warstwę naskórka, a preparaty azotanu srebra go przypalają, niszcząc w ten sposób kurzajkę. Wszystkie te preparaty oddziałują punktowo, więc po wypalaniu nie powstają blizny i nie podrażnia się skóra zdrowa.
Jaki preparat użyć do wypalania kurzajek?
Skutecznym preparatem do wypalania kurzajek jest lapis lazuli, sztyft zawierający 97% azotanu srebra (lat. – stilus argenti nitrici). Stosuje go zarówno w leczeniu brodawek zwykłych, jak i kłykcin kończystych. Preparat jest stosowany punktowo za pomocą specjalnego patyczka – tzw. diabelskiego kamienia. Należy uważnie przestrzegać instrukcji użytkowania zawartej w ulotce: nie dopuszczać do kontaktu z oczami i zdrową skórą, pocierając preparatem wyłącznie kurzajkę. Pocieranie kurzajki lapisem doprowadzi do jej niszczenia, z pojawieniem czernienia w miejscu aplikacji ( na skutek reakcji z azotanem srebra). Poprzez działanie przyżegające i antyseptyczne azotanu srebra, zarówno wypalanie, jak i ziarninowanie skóry w miejscu zabiegu odbywa się szybko. Gojenie uszkodzonej skory następuje za kilka dni, po których można powtórzyć zabieg aż do całkowitego usunięcia kurzajki. Pozwała to na zastosowanie metody w domu łatwo, szybko i niewielkim kosztem. Niska cena, wysoka skuteczność metody działania , brak poważnych skutków ubocznych i efekty estetyczne, takie jak brak blizn po usunięciu nawet całej kolonii kurzajek, są największymi zaletami preparatu. Poprzez działanie wypalające, antyseptyczne i gojące azotanu srebra, lapis lazuli zdecydowanie pozwala na szybkie, skuteczne i bezpieczne usunięcie kurzajek.
Czy trzeba leczyć kurzajki?
Kurzajka może zniknąć sama, ale w ciągu kilku miesięcy, a czasami nawet kilku lat. W tym czasie jednak może spowodować ona wiele problemów zdrowotnych. Zakaźność HPV jest duża, więc ryzyko zakażenia innych osób od pacjenta z nieleczonymi kurzajkami jest bardzo wysokie. Natomiast u samego pacjenta kurzajki mogą powodować swędzenie, ból ( zwłaszcza przy umiejscowieniu na stopach lub pod płytką paznokcia), wywoływać problemy estetyczne i psychologiczne. Ze względu na szybkie namnażanie wirusa, mogą one szybko rozprzestrzeniać się, tworząc kolonie i nasilając dyskomfort chorego.
Jak pozbyć się kurzajek?
Istnieje wiele sposobów na usunięcie kurzajek. Sposoby domowe polegają na zastosowaniu preparatów roślinnych ( sok z mniszka lekarskiego, glistnika, liścia mlecza, olejek herbaciany lub świeży czosnek). Po pewnym czasie po ich zastosowaniu kurzajki odpadają, jednak mogą się nasilać problemy estetyczne (np. czarne plamy w miejscu kurzajki) albo skutki uboczne wywołane poprzez działanie podrażniające większości tych roślin. Może wystąpić zaczerwienienie skóry, świąd i nawet poparzenie. Sposoby niefarmakologiczne, czyli zabiegi dermatologiczne (krioterapia ciekłym azotem, elektrokoagulacja (wypalanie prądem), laseroterapia, leczenie chirurgiczne) są skuteczne, ale potrzebują pewnej ilości zabiegów, w trakcie których mogą wystąpić skutki uboczne ze strony śkóry. Niekiedy, np. po elektrokoagulacji, mogą tworzyć się strupki lub blizny. Wybierając metodę leczenia, zaleca się sięgać po sposoby mniej inwazyjne, złuszczające kurzajki miejscowo i niewywołujące działań niepożądanych. Na receptę dostępne są imikwimod lub 5-fluorouracyl, ale najczęściej stosuje się preparaty dostępne bez recepty, skuteczne i proste w użyciu. Metoda rozpowszechniona to wypalanie kurzajek kwasem salicylowym, mlekowym lub trójoctowym, a także azotanem srebra w postaci sztyftu.
Dlaczego wypalanie kurzajek jest skutecznie?
Wypalanie kurzajek jest metodą minimalnie inwazyjną, czyli niszczy ona kurzajki bez uszkodzenia zdrowego naskórka. Przy zastosowaniu wyłącznie w miejscu wystąpienia kurzajki ( za pomocą aplikatora), preparaty keratolityczne ( kwas salicylowy, mlekowy lub trójoctowy) rozluźniają warstwę naskórka, a preparaty azotanu srebra go przypalają, niszcząc w ten sposób kurzajkę. Wszystkie te preparaty oddziałują punktowo, więc po wypalaniu nie powstają blizny i nie podrażnia się skóra zdrowa.
Jaki preparat użyć do wypalania kurzajek?
Skutecznym preparatem do wypalania kurzajek jest lapis lazuli, zawierający 97% sztyft azotanu srebra (lat. – stilus argenti nitrici). Stosuje go zarówno w leczeniu brodawek zwykłych, jak i kłykcin kończystych. Preparat jest stosowany punktowo za pomocą specjalnego patyczka – tzw. diabelskiego kamienia. Należy uważnie przestrzegać instrukcji użytkowania zawartej w ulotce: nie dopuszczać do kontaktu z oczami i zdrową skórą, pocierając preparatem wyłącznie kurzajkę. Pocieranie kurzajki lapisem doprowadzi do jej niszczenia, z pojawieniem czernienia w miejscu aplikacji ( na skutek reakcji z azotanem srebra). Poprzez działanie przyżegające i antyseptyczne azotanu srebra, zarówno wypalanie, jak i ziarninowanie skóry w miejscu zabiegu odbywa się szybko. Gojenie uszkodzonej skory następuje za kilka dni, po których można powtórzyć zabieg aż do całkowitego usunięcia kurzajki. Pozwała to na zastosowanie metody w domu łatwo, szybko i niewielkim kosztem. Niska cena, wysoka skuteczność metody działania, właściwości przyspieszające gojenie, brak poważnych skutków ubocznych i efekty estetyczne, takie jak brak blizn po usunięciu nawet całej kolonii kurzajek, są największymi zaletami preparatu. Poprzez działanie wypalające, antyseptyczne i gojące azotanu srebra, lapis lazuli zdecydowanie pozwala na szybkie, skuteczne i bezpieczne usunięcie kurzajek.
